het nieuwe jaar 2007

Voor jullie allemaal een gezond en succesvol nieuw jaar toegewenst met voldoende energie om een flinke dosis geluk te genereren!

Voor jullie allemaal voldoende liefde en vriendschap om weer een jaar op te kunnen teren!

Iedereen voldoende wijsheid, inzicht en sluwheid toegewenst opdat je je het komende jaar niet voor de gek laat houden!

En voldoende relax -gelegenheid om de hektiek te kunnen laten bezinken en tot nieuwe waardevolle inzichten te komen!

witte kerst...

Voor het broodnodige kerstgevoel,
hier een beetje sneeuw!

Galgo met blauwe ogen

Onlangs raakte ik gefascineerd door een galgo genaamd Sandra op de site van Greyhoundsrescue.

Gelukkig won mijn zelfbeheersing en verstand het van mijn fascinatie en bedraagt mijn roedel tot op de dag van vandaag 4 leden.

Sandra stond op een gegeven moment als geadopteerd vermeld en ik liet haar los,
opgelucht haast.
Toen ik haar vandaag ontmoette, tijdens de Greyhoundsrescuewandeling,
die kleine Galga met haar blauwe ogen, had ik toch last van weemoedige spijt.
Wat een prachtige hond.
Gelukkig heeft ze een leuk stel adoptieouders, die hartstikke blij met haar zijn en verheugd dat ze nu al gewoon los kan lopen zonder er vandoor te gaan. Zucht...

Treurig Aapje

even poseren dan maar

De nieuwe bodywarmer van Zena

Om het hart warm te houden tijdens temperaturen onder 0

wielrenners: eencellige, authistische egoïsten?

Lieve wielrenners, rijdend in en rond Almere, met name zij die een voorliefde hebben voor het rijden in groepen van twee of meer, ik wend mij tot u al zal ik op deze wijze slechts weinigen van u bereiken.

Reeds drie jaar lang spring ik met mijn vier honden in de berm wanneer ik u zie of hoor aankomen. Van de honderden wielrenners voor wie ik de afgelopen drie jaar de berm in dook waren er slechts enkelen die vervolgens mijn groet beantwoordden en van die enkelen waren er slechts drie die mij bedankten voor mijn effectieve en adequate actie.
Dat men niet inziet wat een prestatie het is om vier honden onder commando te hebben en deze ook nog op een rij in de berm te laten staan is tot daar aan toe, maar om vervolgens totaal genegeerd te worden en zelfs toegeschreeuwd te worden met: "HOU JE HONDEN BIJ JE" wordt mij nu na drie jaar teveel.

De fietspaden rond Almere, met name die rond en in het bosrijke Almere-Haven, zijn gedeelde fietspaden. Dat betekent dat deze paden ook wandelpaden zijn. Dat betekent dat deze paden in gebruik zijn bij paarden, reeën, vossen, padden, honden, katten, kinderen, wandelaars van alle leeftijden, fietsen, brommers, scootmobielen, brommobielen en rollators.
Doch naar mij schijnt ontbreekt hiervan bij u ieder benul, waarde wielrenner.
Wanneer u aan komt rijden, met strakke kop en starre blik, eist u dat alle levende wezens zich als de wiedeweerga van het asfalt verwijderen. Want iedere belemmering zou wel eens een verlaging van uw snelheidsgemiddelde kunnen veroorzaken, of nog erger, u zou wel eens ten val kunnen komen, hetgeen vreselijk zou zijn gezien de snelheid waarmee u deze paden pleegt te berijden...

Onlangs was ik getuige van een woordenwisseling tussen een hondeneigenaar en een wielrenner. Ik heb mijn uiterste best gedaan om de ruzie te sussen. De wederzijdse afkeer, agressie en frustratie liep echter zo hoog op dat men elkaar te lijf ging. Ik heb vervolgens alles gedaan om de ongeveer 35 jarige wielrenner en de 60 jarige wandelaar uit elkaar te drukken door er tussen in te gaan staan. Uiteindelijk heb ik niet kunnen voorkomen dat de wielrenner de wandelaar in elkaar sloeg.
Mijn walging over deze confrontatie is grenzeloos.

Is het zo moeilijk om wat wederzijds begrip en respect te tonen? Ik begrijp dat u zich snel en makkelijk wilt verplaatsen. Ik begrijp dat u mij en mijn onvoorspelbare honden als een irritant obstakel ziet. Helaas echter hoor ik bij de natuurlijke omgeving waarin u zich vrijwillig begeeft. Ook ik heb recht op dat stukje openbare weg.
Ik betaal 400 Euro hondenbelasting per jaar, ik geef mijn honden elke dag gehoorzaamheidstraining. Ze hebben geleerd om stil te blijven staan als er een fietser of brommer aan komt. Ik ben bereid om u ter wille te zijn en aan de kant te gaan.
Zou ik dan misschien ook wat ruimte en respect van u kunnen krijgen???

Het is vandaag 3 december, einde van het wielrenseizoen zou je denken. Niets is minder waar.
Ook vandaag brulde een van acht wielrenners mij toe dat ik mijn honden bij me moest houden terwijl ik er drie naast me had staan en er een op mijn commando doodstil aan de andere kant van het pad stond terwijl de groep wielrenners met hoge snelheid langs kwam razen.
Er zijn grenzen. En ik weet niet hoe lang het gaat duren voordat ik voor geen enkele wielrenner meer aan de kant ga en pontificaal met al mijn vier honden midden op het pad blijf lopen.

U zij gegroet en gewaarschuwd...

een haal met een kattennagel

Zo, even genoeg mooie gepolijste foto's.
Hier een verhaaltje over de neus van Aztec.
Aztec is geen kattenjager, maar wel een hond met een nieuwsgierige neus.
Aztec zal eerder een kat uit de weg gaan dan zich opdringerig opstellen. Helaas maakte dat een rode poes hier in de buurt weinig uit. Zij, zo bleek later, had er plezier in om willekeurig honden aan te vliegen als ze langs liepen over het smalle steegje achter de tuinen. Aztec stak zijn neus in een bosje en BAM! daar kreeg hij al een ram over zijn hoofd. De schrik was groter dan de verwonding zo leek het, eigenlijk was er nauwelijk meer te vinden dan een piepklein gaatje van een nagel.
Zo leek het want na 2 dagen begon Aztec te lijken op het hondje Snoopy en wist ik niet hoe snel ik naar de dierenarts moest want de huid op zijn neus begon pus te zweten en open te breken.

In de holtes van de poot van een kat waarin zijn nagels verdwijnen als hij ze intrekt wemelt het van de bacterieën. Deze bacterieën verzamelt de kat wanneer hij in zijn kattebak (met uitwerpselen) krabt onder andere. Dat is ook de reden dat zwangere vrouwen geen kattebak mogen verschonen vanwege het risico op bloedvergiftiging. Het nadeel van een kattenagelverwonding is het feit dat de bacterieën onder de huid worden gepompt en de huid zich vervolgens praktisch sluit. (Wanneer vogels niet worden behandeld na te zijn geprikt met een nagel kunnen ze daaraan dood gaan).
Dit gebeurde dus ook bij Aztec met als gevolg een heel naar abces. De foto's tonen het stadium van de wond na ruim anderhalve week, de antibiotica sloeg aan (2 kuren) en de wond begon zich al te sluiten. Toch heb ik zeker 2 weken lang bloed en pus lopen deppen.

De wond is geheeld uiteindelijk, wat heel lang duurde, het witte litekenweefsel is weer zwart geworden maar op de plaatsen waar de wond het diepst was is geen haar meer gegroeid.
Vandaar de kale neus van Aztec.

maak eens een portretje van je hond!

Vandaag wilde ik een portretje maken van Angel.
Ik wist zeker dat als ik Chi-Ka zo waanzinnig als model kon laten debuteren een leuk portretje van Angel ook wel zou lukken.
Maar Angel had weinig zin om te zitten en daar veranderde geen enkel koekje iets aan. Angel wilde liggen en 20 foto's later lag zij nog:

Dat moest beter kunnen. Zena dan maar...maar Zena wilde alleen maar koekjes en wilde helemaal niet zitten, in ieder geval niet met haar oren naar boven, ok dan maar liggend, als een hond met een zwaar leven...

Vervolgens mijn aandacht op Aztec gericht, die zoals altijd buitengewoon geconcentreerd was, bereid om minutenlang naar me te staren in ruil voor een paar koekjes:

Uiteindelijk mijn fotomodel naar binnen getrokken die al die tijd op de gang stond te luisteren achter de deur en nu eindelijk ook eens met koekjes verwend wilde worden en daarvoor alles over had. En ja hoor, dat spat weer eens van je beeldscherm af...ze is een natuurtalent je moet alleen snel genoeg indrukken en die momenten pakken waarop ze niet gaapt of haar ogen op zwaar benevelde stand heeft staan:

Daarvoor ben je dan minstens 25 minuten lang 60 foto's aan het maken, bezig met kletsen, slijmen, koekjes aan het uitdelen, sjorren aan ledematen, schuiven met poten, trekken aan kleden en achtergrond, duwen tegen lampen, op en neer aan het springen om ze te laten zitten, blij te wezen en vrolijk je ergernis aan het weglachen terwijl bij de honden het geduld op een gegeven moment ook wel op is als er niet snel genoeg een koekje gescoord kan worden.

Kortom, nog heel veel succes en vooral veel plezier bij het fotograferen van je hond!

kalmerende signalen

Honden zijn conflictvermijdende roedeldieren...
Ze maken gebruik van een subtiel communicatiesysteem waarmee ze de ander proberen te kalmeren.
Je zult je hond veel beter begrijpen wanneer je je hond kunt lezen en ziet wat hij of zij de omgeving probeert te vertellen. Een hond maakt gebruik van deze signalen bij andere honden maar ook bij mensen om te laten zien dat ze geen bedreiging zijn, om gerust te stellen en om je aardiger te maken als je boos bent. Soms komen de signalen in kleine bliksemsnelle bewegingen zodat het moeilijk is ze te zien. Honden over de hele wereld communiceren met deze signalen.
Ze hebben de taal geërfd van hun voorvaderen die meesters in het overleven waren, onder andere door rust en vrede binnen de roedel bewaren zodat ze hun krachten konden gebruiken voor de jacht en eten in plaats van voor onnodige en destructieve conflicten binnen de roedel.

Het repertoir van een hond kent ook afstandvergrotende signalen, zoals tanden laten zien, grommen, blaffen en uitvallen. Deze hebben tot doel af te schrikken.

Wat honden bedreigend vinden aan mensen is onder andere boosheid en agressie. Maar ook het feit dat we recht op hen af lopen, dat we ons over hen heen buigen, hen aanstaren en hen vasthouden.
Een hond zal in eerste instantie ons proberen te kalmeren, wanneer de dreiging in ieder geval niet te plotseling komt.
Wanneer je je dreigend opstelt, zal de conflictvermijdende hond je proberen te kalmeren. Als dat niet lukt, zal hij proberen je af te schriken.



Er zijn ongeveer 29 signalen bekend. Een aantal voorbeelden zijn:
1. Het hoofd wegdraaien. Wegkijken van de ander, "ik vorm geen bedreiging voor je".
2. De blik verzachten, de ogen ergens anders op richten, geloken oogleden.
3. Het lichaam wegdraaien, dit signaal wordt vaak gebruikt in veel verschillende situaties.
4. De neus likken, de lippen likken. Echt een signaal van een licht gevoel van ongemakkelijkheid.
5. bevriezen of heel langzaam gaan bewegen, allemaal om het conflict niet te vergroten.
6. Gaan zitten, soms zelfs met de rug naar je toe gaan zitten. "rustig maar, rustig maar".
7. Gaan liggen, met de buik op de grond, buitengewoon kalmerend effect op andere honden.
8. Gapen, wij gapen als we moe zijn, gestresst of in spannende situaties, honden doen dat ook maar gebruiken gapen veel meer om te kalmeren.
9. In een bochtje lopen. Onzekere honden zullen dat veel liever doen dan rakelings langs een onbekende hond lopen. Ze kunnen het leren, maar echt beleefd en veilig is het niet.
10. Snuffelen, je hebt snuffelen en snuffelen. Snuffelen als het lezen van een krant en snuffelen terwijl de ogen alles volgen wat er om de hond heen gebeurt. Snuffelen als afleidingsmanoeuvre.
(Kalmerende signalen, Turid Rugaas, 2002)

Dit zijn er slechts enkele van de 29.
Het mooie van deze signalen is dat ze je meer begrip geven over het gedrag van honden. Bovendien kun je er zelf gebruik van maken in je communicatie met honden.
Dus wegkijken, wegdraaien, gapen bij onzekere, bange of agressieve honden heeft een enorm kalmerend effect.
En is het nu ook wat duidelijker dat als je haast uit je vel springt van ergernis omdat je hond niet meteen komt hij steeds langzamer gaat lopen, wegkijkt, ergens gaat staan snuffelen puur om jou te kalmeren??

In het vorige item heb ik Chi-Ka gefotografeerd, zij heeft niet geleerd zoals Aztec dat recht aankijken geen bedreiging is maar een manier van kontakt maken. Aztec is daar een ster in, hij ramt zijn blik recht de camera in als het moet. Chi-Ka zal altijd haar blik schuin laten verlopen als de lens recht op haar is gericht, tijdens het fotograferen is er een hele reeks van signalen op me afgevuurd waarvan ik er hier enkele laat zien.

red&white magic

black magic

zeni

...

engelbengelangel

Ik zie ik zie wat jij niet ziet

het Oog van Angel

Aztec

De Ogen van de Zwarte Prins

ONZIN over "lange honden"

Herhaaldelijk wordt ik op diverse informatiesites met betrekking tot windhonden en halfwindhonden geconfronteerd met de grootste onzin over aanlijngeboden en zogenaamde lange honden. Het lijkt wel alsof iedereen elkaar napraat en nog niemand eens goed heeft uitgezocht hoe het geregeld is in de Nederlandse Wet.
Ik zou een ieder die regelmatig op (wind) hondensites komt willen verzoeken dit stukje te copieëren en op te sturen.

Allereerst het begrip "lange hond". Deze term wordt gebruikt in artikel 50 van de Flora-en Fauna wet. Dit artikel geeft een opsomming van de geoorloofde middelen om te jagen. In artikel 50b worden honden genoemd als een middel waarmee gejaagd mag worden met uitsluiting van lange honden. Of te wel, met lange honden mag niet gejaagd worden.
In artikel 5 lid 1 onder b van het Besluit Beheer en Schadebestrijding Dieren wordt eveneens het gebruik van honden toegestaan met uitzondering van lange honden.

In geen enkele wet echter wordt een definitie gegeven van een lange hond.
Het enige waarop men terug kan vallen is een arrest van de Hoge Raad. Op 20 december 1955 verklaart deze:
"Niet is beslissend, het ras waartoe de hond behoort en evenmin het spraakgebruik. Onder een dergelijke hond moet worden verstaan een hond die door zijn daartoe voldoende lichaamsbouw in staat is in open veld een volle (volwassen) haas (bijvoorbeeld) op het zicht te achtervolgen, in te halen en te grijpen."

Honden die voldoen aan bovenstaande omschrijving mogen dus niet gebruikt worden bij de jacht en bij schadebestrijding door dieren.

Zodra een eigenaar met zijn hond naar buiten gaat, dient hij rekening te houden met de APV van zijn gemeente (algemene plaatselijke verordening) die duidelijkheid geeft over de gebieden met een aanlijngebod en de gebieden zonder aanlijngebod.
Dit aanlijngebod is niet discriminerend en geldt voor alle honden.
Daarnaast heeft een hondeneigenaar te maken met het volgende artikel uit de Flora-en Fauna wet:

artikel 16 lid 3:
Het is een ieder verplicht te verhinderen dat een dier dat hem toebehoort of onder zijn toezicht staat, in het veld dieren opspoort, doodt, verwondt, vangt of bemachtigt.

Kortom iedere hond, windhond, podenco of andere jachthond mag loslopen in een losloop gebied zolang hij onderweg geen dieren vangt, bemachtigt, verwondt of doodt.
Als eigenaar ben je strafbaar op basis van artikel 16 lid 3 van de Flora-en Faunawet als je dat niet verhindert. Je kunt een boete krijgen en bij excessen wordt de hond in beslag genomen door Justitie. Heb je een hond die dieren aanvalt en eventueel verwondt dan is het een logische stap om deze hond aangelijnd te houden of onder bepaalde omstandigheden aan te lijnen om te kunnen voldoen aan artikel 16 lid 3 van de Flora-en Faunawet.

Rent jouw greyhound, podenco, galgo of whippet in het losloopgebied regelmatig achter een konijn aan die hij nimmer te pakken kan krijgen omdat het konijn veel sneller en wendbaarder is in het nauwe struikgewas dan hoef je je nergens zorgen om te maken.

Een aantal informatiebronnen spreekt nog steeds over de jachtwet. Deze is echter op 1 april 2002 vervangen door de Flora-en Faunawet. In tegenstelling tot wat menigeen beweert wordt nergens in de wet een hondenras genoemd als zijnde permanent aanlijnplichtig.

Dit ter uwer informatie.

Chi-Ka de arabische prinses

Chi-Ka is een zuivere Podenco Ibicenco, een halfwindhond, afkomstig van het eiland Mallorca.
De Podenco Ibicenco stamt af van de oorspronkelijke Egyptische Tesem en Noordafrikaanse en/of Arabische jachthonden waarvan afbeeldingen bekend zijn van 5000 voor Christus.
Podenco's jagen zelfstandig of in meutes, ze zijn onafhankelijk, zelfstandig, onverschrokken, gebruik makend van met name oren en neus (vandaar het begrip halfwindhond, windhonden jagen 100% op zicht).

Ik heb geprobeerd te begrijpen waarom Zena en Angel wel in 99% van de gevallen mijn commando's min of meer direct opvolgen en waarom Chi-Ka niet.
Aanvankelijk dacht ik dat het tijd nodig had, dat we eerst een band moesten krijgen.
We zijn nu 8 maanden verder en de tijd die Chi-Ka neemt om zich lekker uit te leven lijkt wel steeds langer te worden.
Dacht ik eerst nog dat het aan mij lag dat mijn podenco's Zena(Podenco Andaluz) en Angel(Podenco-mix) zo geweldig luisteren en overal los kunnen lopen. Nu weet ik wel beter. Hun roedelbinding is van nature gewoon groter. Hun instinct om zich op korte termijn weer bij de roedel te voegen is in evenwicht met hun drang naar avontuur en hun jachtinstinct. Bij Chi-Ka ligt dat evenwicht anders. Ik heb welliswaar sterk de indruk dat zij ons vaak wel degelijk in de gaten houdt al denk ik haar allang kwijt te zijn maar haar vrijheidsdrang en haar behoefte om het gehele landschap op konijnenholen te onderzoeken is vele malen groter dan haar samen-uit-samen-thuis gevoel...


Vandaag heb ik gelezen over 3 windhonden, de Saluki, de Sloughi en de Azawakh.
De Saluki is een Perzische windhond, voor de islamieten onder ons, de enige REINE hond.
Mocht je in aanraking komen met zijn speeksel dan hoef je niet 7 maal je handen te wassen voor je gaat bidden.
Deze hond is ook de enige hond die men in Mecca op straat wil zien. De verkoop van andere rassen is verboden.

Direct verwand aan de Saluki is de Sloughi, een Marokkaanse windhond. Of deze hond ook de reine status heeft is mij onbekend.
En dan tot slot de Azawakh, een Malinese windhond, de traditionele hond van de Tuaregs.
Het betreffen zogenaamde koninklijke honden, buitengewone waardevolle jachthonden.






En wat las ik over het karakter van deze honden?

Zelfstandige, intelligente, onafhankelijke, eigenzinnige hond, aanhankelijk en trouw, trots en zelfverzekerd, kan niet worden afgericht. Vind het niet nodig om op commando te gehoorzamen maar kiest zelf de tijd en de zin om te doen wat zijn baas van hem verlangd. Geduld, respect en begrip zijn nodig, schreeuwen of slaan zijn funest, de hond verliest dan ieder respect voor zijn baas.


Ik vrees dat de Noord-Afrikaanse/Arabische hondenaard in Chi-Ka wat prominent aanwezig is en zich manifesteert zodra zij de gelegenheid krijgt eens goed haar benen te strekken.
Bijzonder is dan echter wel dat zij niet weg loopt, zij verlaat het wandelgebied niet en komt vroeg of zeer laat weer naar huis of benadert een vriendelijke wandelaar (dan is ze wel heel moe en dorstig) die mij dan vervolgens opbelt waarna ik haar ophaal...

Het probleem echter is gelegen in mijn onvermogen dit ten allen tijde te accepteren, mijn drang om haar gedrag te veranderen en mijn angst dat zij nog eens aangereden zal worden als zij de busbaan oversteekt al loopt zij altijd netjes op het trottoir wanneer ze de bebouwde kom betreed.
Eerlijk gezegd vind ik het vrij dramatisch en denk ik met weemoed terug aan mijn voornemen om NOOIT een hond te nemen die niet los kan lopen.
Ik zal er mee moeten leren leven.